Stilte, niemandsland….niet weten welke kant op te gaan…. Eens in de zoveel tijd komt het voor. Zo essentieel voor de menselijke ontwikkeling. Geen plek om graag te verblijven. Of liever: het moet niet te lang duren. De twijfel gaat dan toeslaan: zou ik niet wat moeten doen? Had ik dat wel moeten doen?
Wat doet er eigenlijk nog toe?
Zeker in onze wereld waar alles is gericht op beweging, ontwikkeling, uiterlijk, laten zien wat je kan en wie je bent, is het moeilijk om “stil” te staan.
Echter als het je lukt er vol in te stappen met alles wat het met zich meebrengt; de twijfel, de ongemakkelijkheid, de irritatie…. Dan kan er van binnen iets nieuws ontstaan. Net als zaad onder de grond, het embryo in de baarmoeder, heeft het nieuwe, rust nodig om te groeien voordat het de vorm aanneemt dat het herkenbaar is en vooral: om zich staande te kunnen houden in die wereld die niet verborgen is.
En dat vraagt tijd. Een tijd die gebruikt kan worden voor bezinning en vertrouwen in dat wat komen gaat en ons geduld leert
Reactie plaatsen
Reacties